Omdat het volledige verhaal van onze scheepsbezoeker niet in de nieuwbrief nr: 2 kon worden geplaatst hierbij alsnog het hele verhaal op onze website. Met dank aan Johan!
De oorlog in Oekraïne heeft uiteraard ook zijn impact op de bemanning. Op de
schepen varen wereldwijd zo’n 200.000 Russen en 75.000 Oekraïners. Vaak
werken Russen en Oekraïners samen op hetzelfde schip.
Waar tussen de landen zelf de verhouding volledig kapot is, is gelukkig aan boord
de vrede tot nu toe bewaard gebleven. De bemanning vormt een team en kennen
elkaar soms al heel lang.
ENKELE IMPRESSIES
In maart bezocht ik een schip met 7 Oekraïense en 2 Russische bemanningsleden.
Vooral de crewleden met familieleden in Marioepol hadden het moeilijk. Er was
geen contact meer met hun familie in deze stad en dat geeft veel onrust.
De Russische chief mate konden we helpen, door samen met hem bij Moneygram
in Roosendaal zijn salaris naar Rusland te verzenden. In de auto vertelde hij dat
zijn halve familie in Marioepol woont, en de andere helft net over de grens in Rusland. Een groot dilemma. “Familie moet nu eigenlijk tegen familie vechten.”,was zijn reactie. Het geld was met deze verzending binnen 20 minuten in Rusland en uiteraard was Aleksi ons erg dankbaar.
Op een ander schip kwamen alle zeelieden uit Marioepol. De families van een gedeelte van de zeelui waren naar veiligere streken gevlucht. De families van andere zeelieden, hun familie had niet kunnen vluchten Zij waren erg in spanning, omdat ze geen Wi-Fi of telefoon verbinding konden maken met hun dierbaren, door het ontbreken van elektriciteit in deze havenstad.
Eind maart bez
ocht ik een bulker met 20 Oekraïense zeelieden en een Russische kapitein. Er waren aan boord wel 7 zeelieden die Alexander heten. Alexander (3e officier) wilde graag zijn familie ontmoeten. Zijn zwangere vrouw met 1 dochtertje en haar ouders waren gevlucht naar Duitsland en woonden in Düsseldorf in een opvanglocatie. Ze mochten met permissie enkele dagen naar een Noord-Hollandse stad voor het bezoek van verre familie. Zou Alexander daar ook een dagje naar toe mogen? Het lukte niet om hier vrij voor te krijgen. Gelukkig konden we Alexander een klein beetje helpen. Na de middag heb ik hem opgehaald naar mijn huis. Zijn familie was inmiddels hier ook. Ze zijn samen wezen wandelen en winkelen. Ze kwamen terug met 2 grote taarten voor bij de koffie. Maar er kwam ook weer een afscheid. Zal zijn vrouw in Duitsland bevallen? Alexander is dan op zee. Waar kan hij hen weer ontmoeten? Veel vragen…veel onzekerheden… gaan dagelijks door het hoofd van de zeelieden.
Het Zeemanshuis probeert er zo veel mogelijk te zijn voor hun!
Groeten van Johan.
